بیانیه‎ی شورای اتحادیه های کارگری جهانی CGU
۱۵ مهر ۱۴۰۱

کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC)، کمیته مشورتی اتحادیه های کارگری در سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (TUAC) و فدراسیون‌های اتحادیه های جهانی (GUFs) خشونت ممتد مقامات ایرانی علیه مردم ایران را محکوم می‌کنند و خواستار فشار قوی تر بین‌المللی علیه رژیم هستند. 
در حالیکه خشم عمومی از کشته شدن مهسا امینی ادامه دارد، حدود ۱۰۰ نفر کشته و بسیاری دیگر مجروح شده اند. مهسا امینی صرفاً به دلیل رعایت نکردن قوانین سرکوبگر و سخت‎گیرانه‎ی حجاب اجباری توسط پلیس مذهبی کشته شد.
«کلیت جنبش بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری به مقاومت و ایستادگی مردم فوق‌العاده شجاعی که در مقابل سرکوب بی رحمانه‌ای که توسط رهبران حکومت مذهبی ایران انجام می‌شود، ادای احترام می‌کنند. این مقاومت توسط زنان و دخترانی رهبری میشود، که با در معرض خطرات سهمگین قرار دادن‌خود، خواهان پایان دادن به زن‌ستیزی و انقیاد حقوق اولیه ای هستند، که جوهره مذهبی و سیاسی حاکمان می‎باشد. ما به آنها درود می فرستیم و در همبستگی با آنها می ایستیم»، شاران بارو، دبیر کل کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری. 
«دستگیری‌های اخیر فعالین اعضای اتحادیه‌های کارگری ایرانی و بین‌المللی، تلاشی مذبوحانه از سوی رژیم برای ساکت کردن منتقدان و نسبت دادن خشم عمومی مردم ایران به‎ دسیسه‎ی کشورهای خارجی است». استیو کاتن، رئیس شورای اتحادیه های کارگری جهانی (CGU) و دبیر کل فدراسیون بین المللی کارگران حمل و نقل (ITF) افزود: «کارگران ایران و برادران و خواهران آنها در سراسر جهان این حقیقت را می دانند و خواستار آزادی فوری بازداشت شدگان هستند».
کارگران تمام بخش‌ها همیشه در صدر مبارزه برای دستیابی به حقوق خود در ایران بوده‌اند، که از یکی از بدترین سوابق در زمینه‎ی نقض حقوق کارگران در جهان برخوردار میباشد.
بسیاری از فعالین سندیکایی و اتحادیه های صنفی به دلیل حمایت از حقوق اساسی کارگران در حال گذراندن محکومیت در زندان هستند و ایران در رتبه پنجم عدم ضمانت حقوق در «فهرست حقوق جهانی» در سال ۲۰۲۲ قرار دارد‌که توسط کنفدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری گزارش شده است. 
ما خواهان آزادی همه فعالین زندانی اتحادیه‎های کارگری و نیز سایر افرادی که به ناحق در ایران بازداشت شده اند هستیم.
7.10.2022

شیوه تفکر یک خرده بورژوا: یک خرده بورژوا هیچگاه عقیده ثابتی ندارد. در حالی که عقب صف حرکت میکند خود را پیشقراول میداند. بر مبنای شرایط گاهی مارکسیست است و گاه مارکسیست نیست. او در حالی که به همه دنیا مهر دگماتیک میزند، خود بر دگم‌هایش محکم چسبیده است. هیچ کس نمیتواند یک خرده بورژوا را قانع کند.