حکم دیوان بین‌المللی لاهه در مورد اسرائیل و حکم تاریخ
تاریخ کشور اسرائیل تاریخی کوتاه، جدید ولی بسیارخونین است. آرتور بالفور وزیر امور خارجه بریتانیا در سال ۱۹۱۷ در بیانیه‌ای به لرد روچیلد اعلام داشت که بریتانیا قصد دارد یک "خانه ملی" یهودی را در فلسطین برپا کند. به بیان دیگر سیاستمداران انگلیسی از جنگ جهانی اول ایجاد دولت اسرائیل در منطقه فلسطین را در نظر داشتند.
از این تاریخ به بعد سیل یهودیان به طرف فلسطین آغاز شد تا این که در ۱۴ ماه مه ۱۹۴۸ یعنی سه سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم دیوید بن گوریون، رئیس آژانس یهود "تأسیس یک کشور یهودی در سرزمین اسرائیل با نام دولت اسرائیل" را اعلام نمود.
یک سال بعد ۷۰۰ هزار فلسطینی از کشورشان اخراج شدند و ۱۵۶ هزار فلسطینی دیگر شهروند اسرائیل باقی ماندند.
تا تاریخ ۷ اکتبر سال گذشته صدها هزار از مردم فلسطین یا توسط نظامیان اسرائیلی کشته، زخمی و یا آواره شده‌اند. از ۷ اکتبر تا کنون سرزمین غزه با خاک یکسان شده و تمام تأسیسات زیر بنائی آن مثل تأسیسات برق رسانی، آب رسانی، بیمارستان‌ها، کارخانجات تولیدات مواد بهداشتی و داروئی و سیستم تغذیه عمومی مردم منهدم گشته است. ده‌ها هزار کودک و مادر جان خود را از دست داده و یا در بی غذائی، بی آبی و بی بهداشتی با نوزادان خود آواره و سرگردان شده‌اند. اکنون بیش از ۴۰ هزار از مردم غزه قربانی نسل کشی فاشیست‌های اسرائیل گشته‌اند. سازمان ملل متحد چه کرد؟ هیچ! بیانیه‌های تو خالی و بدون ضمانت عملی صادر کرد.
اگر با کمی دقت به موضع سازمان ملل نسبت به فلسطینیان و اسرائیل بنگریم متوجه می‌شویم این سازمان جهانی تا کنون در جلوگیری از جنایات دولت صهیونیستی اسرائیل نسبت به مردم فلسطین نه تنها کوچکترین اقدام عملی ننموده، بلکه دائماً در جانب اسرائیل ایستاده است.
بعد از آغاز نسل کشی فلسطینیان توسط فاشیست‌های اسرائیلی، سازمان ملل متحد درگیر نوشتن بیانیه و وتوی آن از جانب آمریکا، چین و یا روسیه بوده است. در کل سازمان ملل متحد سازمانی است در خدمت حفظ و نگهداری سیستم امپریالیستی که به لحاظ نظامی امپریالیسم آمریکا در رأس آن قرار دارد. لذا سازمان ملل متحد سازمانی است در خدمت استثمار هر چه بیشتر نیروی کار جهانی، تسهیل ستم ملی کشورهای بزرگ بر ملل کوچک‌تر و حفظ نظام سرمایه‌داری جهانی. به این دلیل سازمان ملل هیچگاه دل‌اش برای مردم فلسطین نسوخته است و هیچ همدلی با آن ندارد. از امپریالیسم آمریکا گرفته تا چین و روسیه امپریالیستی، امپریالیست‌های اروپائی، هند ، ژاپن و ترکیه امپریالیستی تا کشورهای دیگر سرمایه‌داری مثل ایران و عراق و غیره همه منافعی جز حفظ سیستم خود، حفظ بازارهای خود و قدرتگیری در رقابت‌های جهانی ندارند. مسئله فلسطین نیز مسأله سازمان ملل نیست بلکه حفظ اسرائیل مسأله سازمان ملل است.
همه نمایندگان کشورهای ارتجاعی در سازمان ملل نشستند و نسل کشی فلسطینیان را تماشا کردند ولی در زیرپایشان مردم کشورهای جهان علیه این نسل کشی قیام نمودند، ده‌ها میلیون انسان آزاده به خیابان‌ها ریختند و با سرکوب‌گرانشان درگیر شدند. ابعاد پشتیبانی جهانی از فلسطینیان و فشار از پائین به دولت‌ها آنچنان بود که برخی از دولت‌ها را مجبور می‌کرد مواضع آبکی در حمایت از مردم فلسطین علیه اسرائیل اتخاذ کنند. اکنون این فشار از پائین آنچنان قدرتمند و روز افزون است که اگر کشورها نخواهند همانند رژیم اسلامی ایران، مطلقاً در نزد مردمشان منفور شوند باید مواضع قاطع‌تری علیه اسرائیل و به نفع فلسطینیان اتخاذ کنند. دقیقاً در تحت چنین فشارهای خردکننده‌ای از پائین است که دیوان بین‌المللی دادگستری بنا به درخواست مجمع عمومی سازمان ملل به بررسی مسأله سرزمینی اسرائیل و فلسطین پرداخت: «دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه، که عالی‌ترین مرجع قضائی سازمان ملل است در یک حکم تاریخی اعلام کرد که اشغال اراضی فلسطینی توسط اسرائیل خلاف قوانین بین‌المللی است.» (بی بی سی فارسی) بالاخره این دادگاه قضائی خفقان گرفته مجبور شد موضع بگیرد. این دادگاه اشغال ۵۷ ساله سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل را محکوم می‌کند. ما برای میلیون‌ها مردم آزاده‌ای که سازمان ملل امپریالیستی را تحت فشار خرد کننده خود قرار دادند تا به دادگاه لاهه سفارش چنین موضعی را بنماید، تبریک می‌گوئیم و هورا می‌کشیم. شادی آفرین است. ولی «حکم دادگاه نظر مشورتی است و نظر قانونی الزام آور نیست...» (بی بی سی فارسی) ولی ناگفته روشن است که بر فاشیست‌های اسرائیلی فشار می‌آورد و موضع آن‌ها را در سطح بین‌المللی از این هم که هست ضعیف‌تر می‌کند و می‌تواند تهاجم اسرائیل را قدری فرو بکشاند. بالاخره این "مرجع قضائی سازمان ملل" همانند سازمان ملل چک بی پشتوانه کشیده است. حکمی صادر کرده است که همانند بیانیه‌های سازمان ملل متحد پشتوانه عملی ندارد. به همین دلیل نیز ژست‌ها توخالی‌ست:
نواف سلام، رئیس دیوان بین‌المللی دادگستری، گفت «تداوم حضور اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی فلسطینی غیر قانونی است». ولی ما کاری نمی‌توانیم انجام دهیم. «دولت اسرائیل موظف است که در اسرع وقت به حضور غیر قانونی خود در اراضی اشغالی فلسطین پایان دهد.» ژست از این بهتر برای مردم جهان؟ تمام نیروهای تسلیحاتی در دستان کشورهائی قرار دارد که نمایندگانشان در سازمان ملل نشسته‌اند و سفارش محکومیت اسرائیل را به دیوان لاهه می‌دهند ولی از این که با نیروهای مسلح‌شان برای پایان دادن به نسل کشی فلسطینیان وارد عمل شوند، فلج هستند. زیرا منافع آن‌ها به طور واقعی ایستادن در جانب اسرائیل است نه در جانب فلسطینی‌ها. رادیو بی بی سی می‌گوید «اسرائیل از سال ۱۹۶۷ میلادی حدود ۱۶۰ شهرک مسکونی برای ۷۰۰ هزار یهودی در کرانه باختری و بیت المقدس شرقی ساخته است. دادگاه می‌گوید که ساخت این شهرک‌ها غیر قانونی است. رادیوئی که شب و روز در تقبیح مبارزان فلسطینی بدون کوچکترین شرط و تردیدی در جانب اسرائیل ایستاده بود، امروز در اثر مبارزات میلیون‌ها از مردم جهان مجبور می‌شود ماسک بر چهره بزند و حرف‌های کفر‌آلود بگوید.
فشار مردم و جنایات بی مثالی که اسرائیلی‌ها در نسل کشی فلسطینیان انجام دادند، پارلمان بریتانیا را نیز که چون مادری مهربان اسرائیل را در دامان خود پرورده است به لرزه می‌اندازد.
«دیوید لمی، وزیر امور خارجه دولت چپگرای بریتانیا روز جمعه اعلام کرد که کمک‌های مالی این کشور به "آنروا" (آژانس کمک به آوارگان فلسطینی سازمان ملل) که پیش از این به حالت تعلیق درآمده بود را از سر خواهد گرفت تا در اسرع وقت به کسانی که در غزه به آن نیاز دارند کمک کند ... ما اطمینان داریم که پس از بررسی مستقل کاترین کولونا [وزیر سابق امور خارجه فرانسه]، آنروا تضمین می‌کند که بالاترین استانداردهای بی طرفی را رعایت و رویه‌های خود را تقویت می‌کند"» (ایندیپندنت) انگلستان تا همین اواخر روی موضع اسرائیل تبلیغ می‌کرد که بسیاری از اعضای "آنروا" اعضای حماس هستند به همین دلیل هم این آژانس را تحریم کرده بود. و حال یکباره موضع عوض می‌شود.
در این پارلمان عده‌ای پیشنهاد قطع کمک تسلیحاتی به اسرائیل را ارائه می‌دهند که با مخالفت آقای لمی مواجه می‌شود. مبارزه مردم فلسطین، پایداری آن‌ها و پشتیبانی اکثر مردم جهان از فلسطینی‌ها در بسیاری از دولت‌ها و در درون سازمان ملل متحد تضاد و انشعاب ایجاد کرده است.
ولی هیچکدام از این تضادها و خیمه شب‌بازی‌ها مردم فلسطین و سرزمین آن‌ها را آزاد نخواهد کرد. آزادی مردم فلسطین به دست خود فلسطینی‌ها با پشتیبانی بی دریغ مردمان کار و زحمت در سطح بین‌المللی به دست می‌آید. مبارزه فلسطینی‌ها در گام اول مبارزه‌ای‌ست برای ایجاد یک دولت مستقل غیر وابسته به اسرائیل و امپریالیسم جهانی و در ادامه مبارزه‌ای‌ست علیه ارتجاع داخلی یعنی حماس و سران فاسد جبهه آزادیبخش و دخالت امپریالیسم در امور داخلی‌اش، جهت ساختمان سوسیالیسم با دیدگاه انترناسیونالیسم پرولتاری.
نظم کمونیستی
15.8.2024